Zijn wij oplichters?
Maandelijks bereikt ons blaadje bijna kwart miljoen hongerige lezers. Omdat we een betrouwbare mix aan business entertainment bieden, van pittige onderzoeksjournalistiek tot verwende lijfstijl, valt het blaadje meestal niet tegen. Soms wel.
You can't please everybody. Zoals laatstelijk Hubert Jaartsveld, die zich in deze mail beklaagde over de Quote 500 junior. Jaartsveld doopte zijn pen in vitriool en klaagde ons aan bij de Reclamecodecommissie.
Reden: wij zouden argeloze lezers de val in hebben gelokt met de 500 junior. Jaartsveld, niet zonder humor: 'Ik zou u vriendelijk willen verzoeken mij of nog 450 jonge miljonairs aan te leveren, of de aankoopprijs aan mij te retourneren.' Volgens Martijn de Meulder, onze 500-coordinator, zoekt Jaartsveld spijkers op laag water. Immers, '500 junior' staat ook getuige de Bert & Ernie illustratie minder voor de omvang van de lijst dan voor de leeftijd van de jongens en meisjes miljonairs.
De Meulder hield het in zijn reply nog netjes. Adjunct-hoofdredacteur Eric Smit vloog er als te doen gebruikelijk in zijn mail in als een losgebroken schoothondje. 'Hubert, ga je gang. Doe aangifte!' Dat deed hij. En met succes. De Reclamecodecommissie tikte onze in haar uitspraak
op de vingers, waarbij dit instituut eens te meer haar overbodigheid bewijst. Niet omdat ze ons aanpakt, want de pers hard aanpakken is alleen maar goed. Wel omdat het zo'n gremium van semi-geleerden is. Zo keft de klager dat hij een miskoop deed omdat er geen inkijkexemplaar aanwezig is. Alsof wij dat kunnen helpen. Meestal kunnen aspirant-kopers zich wel vergewissen van de inhoud van het blad alvorens al dan niet tot aanschaf over te gaan, maar als u het niet erg vindt loop ik niet iedere maand zesduizend verkooppunten af om te checken of de kiosken die service wel verlenen. Niet dat het nodig is, want we doen wat we beloven.
En los van het feit dat je bij een restaurant ook niet eerst vijf happen kunt nemen alvorens te besluiten wel of niet te betalen, zijn we van mening dat één klacht niet doorslaggevend mag zijn om een hele uitgave af te straffen. Jaartsveld is, niet gelogen, de énige (ex-)lezer die zich beklaagt. Zijn klacht is nu wet verklaard. Bizar dat een querulant zoveel ruimte krijgt, tijd, geld en energie kost. Bovendien, als het een kerel is stapt-ie gewoon naar de rechter. Ik wees de Reclamecodecommissie daar ook op in mijn antwoord.
Waarmee niet gezegd is dat iedere klacht per definitie onzinnig is. Wij maken fouten, en covers kunnen suggestief zijn. Zeker. Maar er is geen blad dat zo sportief met klagers omgaat als het bijtertje onder de zakenbladen. In onze rubriek 'Schopt u maar' belonen we verbaal begaafde azijnpisssers zelfs met een fles Veuve Cliquot. Maar één klacht blijft een quantité negligable, zeker gezien de vele complimenten die ons juni-nummer oogstte. Uberhaupt enig idee waarom Quote het enige blad is dat vijftig frisse en fruitige jonge miljonairs opspoort? Omdat er geen tijdschrift in Nederland is met relatief zo'n groot vast redactieteam. Geloof me, onze Franse patronen vallen nu al van hun Louis Seize-troontjes als ze onze investeringen in redacteuren en fotografen op de spreadsheets ontwaren. Merde!
Wij zijn dit jaar voor de tiende keer bezig de volwassenen 500 te researchen, en nog ieder jaar blijkt het sisyfus arbeid waar zeven man/v meer dan een half jaar fulltime mee bezig zijn. Mensen als Jaartsveld zeggen dan: niets nieuws, doe er even duizend. Hij is bij deze uitgenodigd een paar weekjes mee te komen helpen. Blijft de vraag wat zo'n klagende lezer drijft, behalve rellen. Vanwaar die verbetenheid? Is het omdat zijn eigen nering - getuige de cijfers, zie hier - in chemische producten voorlopig geen klassering in de 500-junior rechtvaardigt? Laat staan in de gewone 500 die, zoals iedereen weet, begin november verschijnt?
Genoeg gemopperd. Alle boze abonnees en kopers in de kiosk die iets te kankeren hebben, krijgen vrijwel altijd persoonlijk antwoord van de hoofdredactie. Hou ik van. Soms hebben ze helemaal gelijk, vaak een beetje. Maar deze klacht was zo gezocht; schande dat een zichzelf respecterend gezelschap als de Reclamecodecommissie zich leent voor zo'n zeurpiet. Tenslotte: wat doen we er nu mee? Niets. Behalve dit stukje.
ps Overigens, om het even bij de klagers in te wrijven, de losse verkoop in de kiosk scoorde een index van 131. Reden om volgende jaar met een verse 500 junior te komen. Dat worden er dan misschien wel 100. Of 250. Of 500. We zien wel.
Jort Kelder vrijdag 11 augustus 2006 19:01 uur
