Tuesday, March 22, 2011
Net bij hotels.com een weekendje weg geboekt.
Monday, March 21, 2011
Charlie Sheen in Playboy interview uit 2001: we namen ieder een straat in de rosse buurt
Charlie Sheen was zo langzamerhand beroemder vanwege zijn uitspattingen dan vanwege films als Platoon en Wall Street waarin hij speelde. Zijn trek in drank, drugs & sex (gratis of betaald) was legendarisch. In 1995 liep zijn carrière al een forse deuk op toen hij in het proces tegen Hollywood-madam Heidi Fleiss bekende dat hij in totaal 50.000 dollar gespendeerd had aan haar werkneemsters. Maar op een avond in mei 1998 ging het licht bijna definitief uit. Na een bijna-overdosis kwam hij in het ziekenhuis terecht, daarna in alle roddelbladen en ten slotte in een verplicht afkickprogramma. De vlam van Charlie Sheen leek eindelijk gedoofd, na jaren van wild leven. Nu, meer dan 3 jaar later, zegt Charlie Sheen dat hij clean, nuchter en gezond is, en uitkijkt naar de toekomst. En zijn fascinatie voor de zelfkant leeft hij nu uit door mee te spelen in Rated X, een film over de pornofilmmakers Jim en Artie Mitchell. Charlie Sheen speelde Artie, zijn broer Emilio Estevez regisseerde de film en speelde Jim. Daarna kreeg Charlie Sheen een rol in de veelbekeken TV-serie Spin City. Charlie Sheen werd op 3 september 1965 geboren als Carlos Irwin Estevez, als derde kind van Janet en Martin Charlie Sheen (die eigenlijk Ramén Estevez heet). Omdat z'n acterende vader het gezin altijd mee op locatie wenste te nemen, groeide Charlie Sheen op op plaatsen die zijn klasgenoten alleen op de kaart konden aanwijzen. De meest gedenkwaardige reis waren de 8 maanden op de Filippijnen tijdens het maken van Apocalypse Now. Charlie Sheen zegt dat hij een gewoon jongetje was, maar hij had wel een aantal problemen, zoals arrestaties voor marihuana-bezit en creditcard- fraude. Hij gebruikte ook de creditcard van zijn vader om een hoer in Las Vegas te betalen die hem van zijn maagdelijkheid afhielp toen hij 15 jaar was. In het verleden stonden de media in de rij om Charlie Sheen te interviewen. Hij deed altijd wel wat opmerkelijke uitspraken en hij had er geen moeite mee andere acteurs af te zeiken of te vertellen over een of andere wilde uitspatting. En aangezien Charlie Sheen meestal onder invloed was tijdens de interviews waren de resultaten vaak meeslepend. Tegenwoordig is hij wat voorzichtiger geworden en wil hij de interviewer eerst wat beter leren kennen. Het eerste wat hij deed toen de taperecorder aanging, was klagen over een interview in een ander blad waarin hij beweerde met 5000 vrouwen geslapen te hebben.
Playboy: Heb je werkelijk met 5000 vrouwen geslapen?
Charlie Sheen: Grappig. Een goed begin. Oké, ik wil dit even ophelderen. Die interviewer heeft me in de val gelokt, en dat had ik door moeten hebben. Hij begint: "Wilt Chamberlain beweert dat hij met 20.000 vrouwen geslapen heeft. Komt dat in de buurt van jouw aantallen?" Ik zei: "Nee, ik ben niet oud genoeg. Dat is onmogelijk. Bovendien heb ik het weleens uitgerekend voor Wilt, en tijdens de periode waar hij het over heeft, zou dat neerkomen op één vrouw per 36 minuten." De interviewer zegt: "Nou, hoeveel? Tien?" Ik zei: "Nee." Hij weer: "Vijf?" Ik zeg: "Ik weet 't niet. Ik heb echt geen idee. Het is gokken en het heeft ook iets belachelijks." Maar hij bleef aandringen: "Nou, vijf?" Dus zei ik maar: "Oké, oké, vijf" En hij had zijn quote binnen.
Playboy: We hebben het ook nagerekend. Het komt neer op één per dag gedurende 14 jaar.
Charlie Sheen: Dat is bij lange na niet het geval voor mij. Bovendien heb ik een paar langdurige relaties gehad waardoor het ook onmogelijk was.
Playboy: Niettemin lijkt het verhaal, zoals wel meer dingen uit je carrière, onderdeel uit te gaan maken van de legende. Zoals ook blijkt uit dit citaat dat we lazen op Inside.com: "Er wordt vooral veel over Spin City gepraat vanwege de rockstar-achtige touringcar die Charlie Sheen op het parkeerterrein van de studio gezet heeft. En gezien de recente publicaties over Charlie Sheens liefdesleven willen we er maar liever niet aan denken wat er in die bus gebeurt."
Charlie Sheen: Twee dingen: die bus heb ik weggedaan.
Playboy: Waarom?
Charlie Sheen: Ik wilde er aanvankelijk een soort clubhuis van maken voor de mensen die meedoen in de serie. Maar dat werkte niet op die plek. Toen vroeg ik mezelf af: als Heather Locklear (één van zijn medespelers in de serie – red.) een bus had, zou ik daar dan gezellig in gaan zitten doen? En ik realiseerde me dat dat niet het geval was: het is privéruimte. Maar ik wilde me geen buitenstaander meer voelen. Ik wilde in de kleedkamers zijn, tussen de andere acteurs. Maar die bus was te nadrukkelijk. Dus heb ik hem weer weggehaald.
Playboy: Dat is één. Wat is twee?
Charlie Sheen: Ja. Ik hoorde Jay Leno laatst zeggen dat ik mezelf 'De Automaat' noem. Ik heb me nog nooit zo genoemd. Het was de bijnaam die m'n vrienden me vroeger gaven als zij naar huis wilden of rijp waren voor de intensive care en ik nog overeind stond en wilde dat het feest nog even door ging. Leno zei dat ik, gezien het aantal hoeren waar ik mee geslapen had, me beter 'De Pinautomaat' kon noemen. Dat is wel grappig, en het is leuk als er over je gepraat wordt, maar toch…
Playboy: Zou je liever willen dat de media je verleden nu eens met rust lieten?
Charlie Sheen: Ik denk dat er nog steeds een deel van mezelf is dat houdt en geniet van het genereren van wat media-oproer. Waarom? Omdat het onmiddelijke aandacht is. Ik wil geen grijs leven zonder pittige uitspraken. Aan de andere kant moeten er in de wereld belangrijkere dingen zijn dan mijn verleden. Maar ik weet dat wat ik van nu af aan doe, of de TV-serie nu een grote hit wordt of niet, of al mijn films succesvol zijn of niet, of wanneer ik me op sociaal werk stort, ik altijd benaderd zal worden met het 'de voormalige-dit-en-dat-gezeur'. Daarom begrijp ik wel dat als ik iets zeg dat ze kunnen citeren iedereen er meteen opduikt. Want ze kunnen niet langer over mijn slechte gedrag schrijven. Ik breng geen vernielingen aan en haal verder ook de krantenkoppen niet.
Playboy: Dat is weleens anders geweest. Hoe diep was je gezonken dat je je in het openbaar aan de schandpaal liet nagelen bij het proces tegen Hollywood-madam Heidi Fleiss, terwijl zoveel andere bekende Hollywoodsterren anoniem bleven?
Charlie Sheen: Ze kozen het makkelijkste doelwit. Maar dat is verder prima. Ik was één van de weinigen die jong en vrijgezel waren. Als ik de kogel opving, zou de klap voor de rest van de gemeenschap niet zo hard aankomen.
Playboy: Betaal je nog steeds voor sex?
Charlie Sheen: Ik ben ermee opgehouden. Ik heb 't nog een paar keer gedaan nadat ik afgekickt was, maar het past niet meer bij de persoon die ik nu ben. Het voelde als mijn oude ik. Het voelde goedkoop en stompzinnig aan. Zij hadden meer plezier dan ik.
Playboy: Misschien hadden ze jou moeten betalen.
Charlie Sheen: Dat wou ik niet zeggen.
Playboy: Je zei ooit dat betalen voor sex eigenlijk betalen is voor hun vertrek als je klaar met ze bent.
Charlie Sheen: Dat is een oud Cary Grant-citaat. Ik heb het geleend.
Playboy: Maar jij vond dat ook.
Charlie Sheen: In zekere mate wel, maar het gaat ook over het vermijden van al dat gedoe waar ik mee te maken had als ik uitging: ergens rondhangen, iemand oppikken, mee naar huis nemen, blablabla. Alle leugens en bedrog. Beloven te bellen en niet bellen. Dat heb ik gehad..
Playboy: Wat heeft je veranderd?
Charlie Sheen: In de ontwenningskliniek leren ze je om door te denken over de drank die je wilt gaan drinken. Je moet niet alleen aan het glas drank denken en hoe lekker het zal zijn. Denk door tot de volgende morgen, hoe het je beïnvloedt, de schande, hoe het een domino-effect zal hebben. Als ik dat doe, kom ik uit bij: oké, ik ga niet drinken. Het is hetzelfde als met one-night-stands. Ik ben zo erg gesteld op mijn ochtenden dat ik liever 's avonds alleen naar bed ga dan 's morgens op te moeten staan, de slaapkamer door moet sluipen, stil zijn, je zorgen maken. Ik ben ook graag met iemand waar ik wat om geef. Er moet wel iets zijn tussen ons.
Playboy: Kun je om iemand geven?
Charlie Sheen: Absoluut. Nu ik eindelijk mezelf een beetje heb leren kennen, weet ik ook wat ik een ander te bieden heb. Tot nu toe kon ik niet echt omgaan met een betekenisvolle relatie. Maar ik ben er niet naar op zoek. Op dit moment ben ik min of meer verliefd op mijn werk. Ik wil niet meer leven zoals ik gedaan heb. En op een bepaald moment, waarschijnlijk na dit interview, verbied ik mezelf nog langer over het verleden te praten. Echt. Ik moet die deur dichtgooien en omgaan met het heden en de toekomst.
Playboy: Als je dat maar na dit interview doet.
Charlie Sheen: Ik begrijp het wel. Als ik iemand moest interviewen die meegemaakt heeft wat ik meegemaakt heb en het was mijn taak om met een verhaal thuis te komen, zou ik ook niet willen horen hoe de repetities voor Spin City vandaag waren. Maar afgezien daarvan praat ik er nu over omdat ik denk dat ik als afgekickte de plicht heb om te helpen, om mijn kennis over wat ik doorstaan heb beschikbaar te maken.
Playboy: Fantastisch. Maar dit is niet de eerste keer dat je zegt dat je afgekickt bent. Waarom moeten we je nu wel geloven, en waarom viel je eerder toch weer terug in je oude gewoonten?
Charlie Sheen: Als ik nou feest zou willen vieren, zou ik het waarschijnlijk in de Himalaya of aan boord van een ruimteschip moeten doen. Kun je je voorstellen dat ik hier op de hoek naar een bar ga en zeg: "Geef me een wodka. Doe het maar in een koffiekopje." In de eerste plaats wil ik nu helemaal geen feest vieren, en dat is een groot verschil. Maar als ik zou zeggen: oké, ik ga het doen, waar kan ik dan heen?,, Door in het openbaar over deze zaken te praten, elimineer je heel wat mogelijkheden. In die tijd was ik nog niet ver genoeg gegaan. Ik zat nog niet aan de crack, spoot geen dope en had ook niet allerlei problemen met justitie. Ik had het idee dat ik nog steeds boven de wet stond. Ik was een functionerende, sociaal acceptabele maniak.
Playboy: Je had niet het idee dat je verslaafd was?
Charlie Sheen: Ik dacht dat ik uniek was. Ik werd niet wakker in het bed bij de buren. Ik reed m'n auto nooit te pletter op een onschuldige voorbijganger. Ik schoot nooit een geweer leeg in een druk winkelcentrum. Ik ben nooit aangehouden op de snelweg in het bezit van wapens en heroïne. Ik heb verdomme geen geweer meegenomen in een vliegtuig. Heidi Fleish smurde geen kleine jongetjes naar mijn ranch. Natuurlijk ben ik met wat dingen over de schreef gegaan. Maar als je naar de kern van de zaak kijkt, de basis van wat ik najoeg… wie zou dat verdomme niet gedaan hebben? Welke gezonde jonge Amerikaan in mijn situatie had 't niet gedaan? Al die lui die kritiek hebben, zouden hetzelfde gedaan hebben, alleen hadden ze het niet overleefd omdat ze niet de constitutie hebben waarmee ik gedoemd ben te leven. De meeste schade heb ik mezelf aangebracht en de mensen die in de draaikolk verstrikt raakten. Het ergste was die overdosis. Maar daar was verder niemand bij betrokken. Een overdosis doe je alleen.
Playboy: Hoe zit het dan met dat schietincident waarbij je toenmalige vriendin Kelly Preston gewond raakte?
Charlie Sheen: Dat was een ongeluk. Ik was niet eens in de kamer. Ze pakte een broek van mij van de weegschaal in de badkamer af omdat ze zichzelf wilde wegen. Daarbij viel een kleine revolver uit mijn achter- zak op de badkamervloer en die ging af. Er zat een gat in de WC-pot en haar been werd geraakt door wat scherven. Ik was beneden koffie aan het zetten en ze stond bovenaan de trap, onder het bloed. Maar ze was verder in orde. Ze kreeg twee hechtingen en ik kocht een nieuwe WC-pot. Maar om terug te komen op waarom het nu wel menens voor me is: ik voelde me die laatste keren eindeloos veel wanhopiger dan die eerdere keren dat ik zogenaamd afgekickt was. Deze laatste keer was echt verpletterend.
Playboy: Vanwege je bijna-doodervaring?
Charlie Sheen: Dat, en het gevoel dat mijn ziel aan het sterven was.
Playboy: In de intensive care?
Charlie Sheen: Nee, van dag tot dag, dat je eigenlijk geen lid meer wil zijn van de menselijke soort.
Playboy: Was je suïcidaal?
Charlie Sheen: Nee, maar ik herinner me dat ik het gevoel had en er ook van overtuigd was dat ik niet kon stoppen. Het was niet zo dat ik niet wist wat ik moest doen als ik zou stoppen. Zo ver dacht ik helemaal niet. Ik dacht alleen maar: "Ik kan niet stoppen.Wat nu?" Dat was de treurige realiteit.
Playboy: Wat deed je toen?
Charlie Sheen: Ik dacht: nou ja, als ik dan toch niet kan stoppen, dan ga ik maar zo ver als ik kan gaan. Geen half werk. Laat ik dan maar op het paard springen en het hele klotecircus de stad uitjagen.
Playboy: Wat moet ik me daar bij voorstellen?
Charlie Sheen: Ik besloot het volume nog wat op te schroeven. Helemaal niet meer slapen, niet meer eten en alleen nog maar feestvieren verdomme. Ik rookte 1,5 pond coke per maand op het laatst. Dat is veel hoor. En het was onversneden coke.
Playboy: Dat klinkt toch wel suïcidaal.
Charlie Sheen: Misschien onderbewust.
Playboy: En het eindigde in het ziekenhuis. Wat is er precies gebeurd?
Charlie Sheen: Roken en snuiven begon me te vervelen. Een vriendje van me is een soort van speedjunkie en die had een naald laten liggen. Hij zat nog in de verpakking en was nog niet gebruikt. Dus kreeg ik het idee om wat cocaïne te spuiten. Ik had het nog nooit gedaan en ik was alleen; een perfecte gelegenheid om te spuiten, niet?
Playboy: Je vulde de naald en stak hem in je arm.
Charlie Sheen: Ja, in één keer alles erin. Zoals ik in Pulp Fiction gezien had. En er gebeurde niks, daar baalde ik van. Dus ik deed het nog een keer. En toen kreeg ik in één keer de hele klap. Mijn benen waren weg. Ik kon niet meer lopen. Ik probeerde beneden te komen om wat wodka te drinken om de zaak wat te kalmeren, maar dat lukte niet. Ik was doodsbang. Ik dacht dat ik er aanging. Met kleine babypasjes slaagde ik erin om beneden te komen. Het duurde 20 minuten maar het voelde als 20 dagen.
Playboy: Je hart ging tekeer als een gek?
Charlie Sheen: Uit paniek. Ik wist dat er iets mis was. Ik wilde niet de tough guy uit gaan hangen. Ik riep mijn lijfwacht en die heeft de nooddienst gebeld. In de ambulance gaven ze me een shot van het een of ander om me te kalmeren en toen viel ik in slaap. Toen heeft die verpleegkundige de pers gebeld en me verkocht, als een brood. Dit was nieuws, en hij wilde degene zijn die het meldde.
Playboy: De verpleegkundige belde de pers rechtstreeks uit de ambulance?
Charlie Sheen: Dat kan niet anders, want er stonden veel te veel mensen op me te wachten toen ik aankwam.
Playboy: Waarom heb je er nooit eerder over willen praten?
Charlie Sheen: Omdat ik nu pas zeker weet dat ik het nooit meer hoef mee te maken. Want het is verschrikkelijk. Ik zou alles willen geven, elke film, elke auto, iedere vrouw, echt alles, om normaal te zijn. En ik praat er nu over omdat ik wil dat anderen iets leren van wat ik doorgemaakt heb.
Playboy: Ik wil niet lullig doen, maar heb jij ooit geluisterd naar mensen die je advies wilden geven?
Charlie Sheen: Nee. Als je eenmaal verslaafd bent, kan iedereen het dak op. Maar ik kan het toch proberen?
Playboy: Wat herinner je je nog van het afkicken?
Charlie Sheen: Zo'n aflcickcentrum is een soort vuilstortplaats. Een groot stuk land waar je al je rotzooi van je afgooit. Daarna scharrel je dan door het vuilnis op zoek naar dingen die je wilt bewaren of die je eventueel nog kunt repareren en je zet wat dingen opnieuw in elkaar, in de hoop dat je weer een normaal leven kunt beginnen. Van de meer dan twintig mensen in mijn oorspronkelijke groep weet ik maar van één ander persoon 100% zeker dat hij ook afgekickt is.
Playboy: Wat zegt dat over zo'n afkickcentrum?
Charlie Sheen: Het zegt meer over de ziekte, hoe verraderlijk die is. Het is de enige ziekte die je voortdurend vertelt dat je helemaal niks mankeert.
Playboy: Je gebruikt dus geen drugs meer en ook de drank is taboe. Hoe zit 't met sex?
Charlie Sheen: Wat dacht je? Ik ben wel afgekickt, maar ik ben niet gek geworden.
Playboy: We vroegen het ons af. Kon jij onder invloed van cocaïne wel normaal functioneren?
Charlie Sheen: Alles bleef het gewoon doen met cocaïne. Dat was mijn probleem. Cocaïne werkte bij mij alleen maar lustopwekkend in plaats van andersom.
Playboy: En vrouwen versieren was geen probleem.
Charlie Sheen: Nee. Op iedere vrouw waar je mee naar bed gaat, zijn er twee die dat niet doen. En als ze dat pas helemaal aan het eind van de avond tegen je zeggen, als je samen thuis bent, besef je dat ze dat de hele avond al in hun hoofd hadden.
Playboy: Je kunt ook niet altijd geluk hebben, wel?
Charlie Sheen: Nee, maar als ze dat nou zeggen als je nog in de kroeg bent, in plaats van om 3 uur 's nachts als er geen andere opties meer zijn.
Playboy: Is het waar dat jij en een vriend op Wereld Sex Tournee zijn geweest?
Charlie Sheen: Welke bedoel je?
Playboy: Amsterdam? Jij en hij, ieder een kant van de straat in de rosse buurt?
Charlie Sheen: Ja. Ik en Jo-Jo (lacht). We hadden ons een doel gesteld en we hebben het gehaald. Ieder 10 keer. Hij nam één kant van de gracht en ik de andere. We waren daarna heel moe.
Playboy: Hoe hield je het vol?
Charlie Sheen: Ik gebruikte heel veel poppers destijds, en daar kun je tijden op doorgaan, qua sex. Poppers en Heineken: de Amsterdamse combinatie. Jezus, wat een avond. Je blijft wel stijf maar op den duur vuur je losse flodders. En dan ben je bij 8 en denk je: ik moet wat eten verdomme, pasta, of een biefstuk. Dan haal je 9. En dan wil je niet stoppen en moeten zeggen: "We hadden 20 als doel maar zijn gestopt bij 17." Het was idioot.
Playboy: Hoe was het om jong en populair te zijn in Hollywood?
Charlie Sheen: Het was heftig. Het was perfect. Het was alles wat je maar wilde.
Playboy: Bijvoorbeeld?
Charlie Sheen: Je gaat zonder te reserveren met 7 vrienden, op het drukste moment van de avond, een restaurant in en zegt: "We hebben honger". Dan ging je halverwege het eten weer weg en op weg naar het vliegveld belde je een vent dat hij alvast een jet warm liet draaien om je naar Las Vegas te vliegen, je gaat naar een casino met helemaal niks, geen portemonnee, niks, en dan praat je met een casinomanager en die geeft je zomaar 50.000 dollar krediet.
Playboy: Deed je dat vaak?
Charlie Sheen: Niet al te vaak, maar saai was het nooit. Ik was ook nooit met dezelfde groep. Ik zocht vermaak in alle geledingen: vrouwen, de drugsscene, rocksterren. Met rock- sterren vond ik het altijd erg leuk, omdat ze zo anders waren.
Playboy: Waren ze meer of minder verdorvenen dan jij?
Charlie Sheen: In het begin meer, later minder. Een van mijn mooiste herinneringen is dat Slash van Guns N' Roses me apart nam in zijn huis en tegen me zei dat ik eens wat rustiger aan moest doen. Dan weet je pas echt dat je te ver gegaan bent, wanneer iemand als Slash tegen je zegt: "je moet afkicken, je moet ermee ophouden. Op deze manier ga je dood."
Playboy: Hoe ver was je toen heen?
Charlie Sheen: We waren al 4 dagen op. Maar de boodschap kwam wel over, want een deel van mezelf zei: "Dit is helemaal niet zo leuk als ik dacht dat het zou worden. Er ontbreekt iets."
Playboy: Waar komt je hang naar zelfdestructie vandaan?
Charlie Sheen: Een goede vraag. Voor een deel komt het doordat ik lang dingen wilde hebben die ik niet kon krijgen, zoals vrouwen en geld en uitnodigingen voor feestjes. Tussen mijn 10de en 16de zag ik andere mensen om me heen die dat wel kregen, en ik wilde niet langer op de achterbank zitten maar zelf de auto besturen.
Playboy: Wie waren die andere mensen?
Charlie Sheen: Als jonkie trok ik veel op met mijn oudere broer Emilio Estevez en zijn vriendenclub. De jongens uit St. Elmo's Fire en The Breakfast Club. Die hadden het al gemaakt terwijl ik nog audities deed en nergens was. Maar ik maakte niet echt deel uit van die club. Iedere keer als het spannend dreigde te worden, werd ik naar huis gestuurd. Ik was het jongste broertje.
Playboy: En dat kon je niet hebben?
Charlie Sheen: Nee. Ik wilde ze overschaduwen. Dat ze naar mijn feestjes kwamen, aan boord van mijn privé-jet, ik wilde ze aan mijn vrouwen voorstellen, ze mijn drugs geven. En toen ik doorbrak, was het ook meteen goed raak. Ik zat in Platoon, die iedereen fantastisch vond. Alles wat ik wilde, kwam ineens beschikbaar.
Playboy: En was dat ook wat je nodig had?
Charlie Sheen: Jazeker. Beroemdheid werkt stimulerend. Mijn vergissing was alleen dat ik dacht dat ik instinctief wel aanvoelde hoe ik ermee om moest gaan. Maar al heb je nog zoveel ervaring in de omgang met beroemde mensen, je weet pas wat het betekent als je zelf ineens beroemd wordt. En dat is niet uit te leggen. Het is net zoiets als proberen uit te leggen hoe het is om voor de eerste keer sex te hebben. Ieder idee dat ik had van hoe ik met roem om zou gaan, verdampte meteen.
Playboy: Wat deed het met je persoonlijk?
Charlie Sheen: Roem is een grillige maitresse. Het is misleidend. Het ziet er van buiten fantastisch uit, en dan word je beroemd en blijkt het allemaal verwarrend te zijn, zowel professioneel, sociaal als emotioneel. Het is verwarrend omdat je je voortdurend afvraagt hoe je overkomt op anderen. Veel van wat ik uitgevreten heb, kwam voort uit een schuldgevoel en uit schaamte. Ik hing weleens in de kroeg met mensen uit lagere klassen en dan probeerde ik zoveel mogelijk weg te geven, omdat ik ergens het gevoel had dat ik het niet verdiend had. En ik me afvroeg wanneer anderen daar achter zouden komen. Wanneer zouden ze het gordijn opentrekken? En dat allemaal omdat ik eerst gewoon een acteur was, bezig met dingen die hij leuk vond en daar een boterham mee proberen te verdienen, en de volgende dag ben je ineens handelswaar.
Playboy: Dat kan niet een complete verrassing geweest zijn.
Charlie Sheen: Nee, maar het was wel beangstigend. Opeens zeggen ze tegen je: "Oké, je hebt jezelf tot op zekere hoogte bewezen, en nu, met deze film, rekenen we erop dat je onze investering gaat terugverdienen." Dan sta je heel anders op zo'n filmset en soms is de druk te groot.
Playboy: En die bestreed je door…
Charlie Sheen: Door het weg te drinken. Weet je, het komt ook door onze opvoeding. Ons wordt niet geleerd hoe we met succes om moeten gaan; ons wordt geleerd hoe we met mislukking moeten omgaan. Als iets niet lukt, probeer je het nog een keer. En dan nog een keer. Maar wat als iets meteen lukt? We groeien op met al die verhalen van onze vaders, dat ze vroeger zoveel afgezien hebben, dat ze door de sneeuw naar school moesten, zowel heen als terug bergop, natuurlijk, en dat ze 10jaar lang dezelfde sokken droegen en de krant bezorgden voor een kwartje in de maand, dat ze kippenbotten en kattenhaar moesten eten. Ze geven je het idee dat je hard moet werken om iets te bereiken. En dan werk je eerst hard en daarna niet meer zo hard, maar je bereikt wel meer. Dan ga je je dingen afvragen. Het doet er niet toe of je hard werkt, het draait allemaal om de kassa, de kritieken, de premières en de party's, en al die onzin. Dat is erg verwarrend.
Playboy: Wat verwarde je het meest?
Charlie Sheen: Misschien wel het meest de vraag hoe het kwam dat ik het ene moment miljoenencontracten afsloot en met Playmates naar bed ging, en op het andere moment werkloos was en in bed lag met een, eh, 5 maanden zwangere Mexicaanse hoer met littekens op haar buik, boven een kroeg in Nogales. Nee, daar vertel ik je verder niks over, vergeet het maar. Maar je vraagt je toch af wat ergens tussen die twee momenten gebeurd moet zijn.
Playboy: Enig idee?
Charlie Sheen: Ik ben er nog niet uit. Maar om je de waarheid te zeggen ben ik meer geïnteresseerd in de toekomst.
Playboy: Je groeide samen op met Sean Penn en Chris Penn en Rob Lowe en Chad Lowe. Waren jullie buren?
Charlie Sheen: Nee, we woonden in dezelfde buurt. En we gingen naar dezelfde school. Ik zat bij Chris Penn in de klas. Sean is natuurlijk de beste acteur van onze generatie. Daar is geen discussie over mogelijk. En hij wordt alleen nog maar beter, Daar baal ik enorm van (lacht).
Playboy: Wat is zijn geheim?
Charlie Sheen: Hij geeft zijn rollen een geloofwaardigheid mee die verder gaat dan wat er eigenlijk van hem gevraagd wordt, en dat sleept het publiek mee. Hij legt zichzelf er echt voor op de pijnbank. Het is erg leerzaam om naar hem te kijken. Je leert risico's nemen en om jezelf, je roem en je ego te vergeten, en al die andere onzin die je nog vasthoudt als je voor een camera staat. Sean zegt gewoon: "Daar ben ik niet voor gekomen."
Playboy: Was het geen raar idee om een vader te hebben die in films speelde?
Charlie Sheen: Ik heb lang gedacht dat dat niks bijzonders was. Totdat ik merkte hoe mensen in het openbaar op hem reageerde. Als mijn vader een rol aangeboden kreeg, was het eerste wat wij vroegen:"Waar wordt de film opgenomen? Waar gaan we naartoe?" Ik vind het erg goed van hem dat hij z'n huwelijk en z'n gezin in stand gehouden heeft door altijd ook tickets voor ons te eisen. We misten wel een hoop school, maar ach, scholen komen en gaan. En familie is voor altijd.
Playboy: Verlangde je ooit naar een normale jeugd?
Charlie Sheen: Wat is normaal? We waren niet rijk, gewoon middenklasse. Mijn vader leefde van rol naar rol. Hij moest zoveel mensen onderhouden dat hij niet echt kon sparen. Soms trokken we voor 6 of 8 maanden een huis in, zonder meubilair. We hadden alleen slaapzakken.
Playboy: Hoe lang was je op de Filippijnen?
Charlie Sheen: In totaal een maand of acht.
Playboy: Laurence Fishburne zat als jong broekje ook in Apocalypse Now. Gingen jullie met elkaar om?
Charlie Sheen: Hij heeft me min of meer ingewijd in de marihuana. Hij en Emilio Estevez gingen steeds naar de dompa's, de Filippijnse bordelen. Larry droeg zelfs een T-shirt met als opschrift 'Dompa Universiteit'. Hij is er aan afgestudeerd, kun je wel zeggen. Ik was pas een jaar of Ii destijds.
Playboy: Waarom koos je voor de naam 'Charlie Sheen', in plaats van je echte naam 'Estevez'?
Charlie Sheen: Emilio Estevez had de naam Estevez al in gebruik. En ik was altijd al meer een 'Charlie Sheen' dan een 'Carlos', wat ook m'n echte naam is. Ik vond Charlie Sheen gewoon beter klinken. Wat angelsaksischer. En ik wilde de naam in stand houden voor als m'n vader dood of gestopt was.
Playboy: Je klaagt weleens dat na de 50 films die je gedaan hebt, mensen altijd weer over Platoon of Wall Street beginnen.
Charlie Sheen: Het is nog erger. Het is alsof ze het maar over één film hebben: jij zat toch in die Oliver Stone-film, PlatoonWallStreet? Zoiets.
Playboy: Je had bijna de hoofdrol in Bom on the Fourth of July gekregen. Hoe voelde je je toen Tom Cruise die rol kreeg?
Charlie Sheen: Teleurgesteld. Gekwetst. Oliver Stone nam me een paar keer mee uit eten en dan zei hij dat hij met mij net zo'n relatie op wilde bouwen als die tussen Martin Scorses en Robert DeNiro. En dit zou ons volgende project worden. Al Pacino wilde de rol, DeNiro wilde hem, "Maar ik geef hem aan jou," zei hij. Daarna ging hij een tijdje naar Cuba, hij zou me bellen als hij terug was. Maar ik hoorde niets meer. Een tijd later belde Emilio Estevez me op. Hij had slecht nieuws, zei hij, Ik dacht nog: er is vast iemand dood. "Ga d'r even bij zitten," zei Emilio Estevez, "Tom Cruise gaat Bom on the Fourth of July doen."
Playboy: Hoe kwaad was je?
Charlie Sheen: Ik had het niet erg gevonden als Oliver me maar persoonlijk gebeld had. We hebben toch het één en ander samen meegemaakt. En dan kan hij me op zo'n cruciaal moment niet zelf bellen.
Playboy: Hoe slecht was het voor je relatie met Stone?
Charlie Sheen: Het was het einde van die relatie. Ik vind hem een briljante filmmaker. Ik zou best weer met hem willen werken. Misschien is dit wel een goed moment voor een soort reünie.
Playboy: Nadat je afgekickt was, heb je Rated X gemaakt, over de broers Jim en Artie Mitchell, de pornofilmmakers. Je broer Emilio Estevez regisseerde en speelde Jim en jij speelde de zeifdestructieve Artie, die uiteindelijk dood gaat. Waarom ben je eerst afgekickt om vervolgens weer een film over die wereld te maken?
Charlie Sheen: Het kon geen toeval zijn. Er moest een reden zijn waarom mijn eerste serieuze rol na mijn afkicken een maniak was waar het slecht mee afloopt. Ik wist wat het was om naar die duistere plekken af te dalen en ik ging iedere avond naar huis met het opgeluchte gevoel dat ik niet meer zo hoefde te leven. De persoon die ik speel, gaat ten onder aan z'n gedrag, dus als ik ook maar heel eventjes dacht dat ik iets miste, werd dat gevoel onmiddellijk de kop ingedrukt door het besef dat ik een dode speelde. Dat was echt een geschenk. Het was een soort grote overjas die ik aandeed als ik aan het werk ging en daarna weer gewoon uitdeed.
Playboy: Je vader wilde niet dat je de film deed. Hoeveel moeite kostte het je om hem te overtuigen?
Charlie Sheen: Niet veel. Hij ging vooral tekeer tegen Emilio Estevez. Tegen mij was hij heel rationeel, zo van: "Weet je het zeker?" Vervolgens belde hij dan Emilio Estevez. "Klootzak die je bent! Je drijft hem zo weer de waanzin in, en het is jouw schuld!" Dat hoorde ik dan weer van Emiio. Maar uiteindelijk ging m'n vader toch om.
Playboy: Emilio Estevez en jij hebben jaren niet met elkaar gesproken vanwege je drugsgebruik. Is het niet typisch dat hij je in de film vermoordt en daarmee, symbolisch, de oude Charlie Sheen?
Charlie Sheen: Interessant. We hebben er ongeveer 10 seconden over nagedacht om de rollen te wisselen maar beseften dat dat leugenachtig zou zijn. Maar over dat laatste heb ik nooit nagedacht. Dat is vrij heftig.
Playboy: Als de TV-serie Spin City, waarin je nu speelt, de grote come-back voor je betekent, kun je dat dan aan?
Charlie Sheen: Ik denk het wel, Ik heb het voordeel nu dat ik beter dan wie ook weet hoe ik me niet moet gedragen. Ik heb meer kennis over dat soort zaken dan iemand van mijn leeftijd zou moeten hebben. Ik vind nu heel andere dingen belangrijk.
Playboy: Denk je dat je deze keer wel je succes verdiend hebt?
Charlie Sheen: Ja, deze keer weet ik zeker dat ik het verdiend heb.